مناجات شهید چمران قبل از شهادت :

خدایا! هدایتم کن زیرا می دانم گمراهی چه بلای خطرناکی است .

خدایا ! هدایتم کن که ظلم نکنم زیرا می دانم ظلم چه گناه نابخشودنی است .

خدایا نگذار دروغ بگویم زیرا دروغ ظلم کثیفی است .

خدایا! محتاجم نکن که تهمت به کسی بزنم زیرا تهمت خیانت ظالمانه ای است .

خدایا! ارشادم کن که بی انصافی نکنم زیرا کسی که انصاف ندارد شرف ندارد .

خدایا ! راهنمایم باش تا حق کسی را ضایع نکنم که بی احترامی به یک انسان همانا کفر خدای بزرگ است .

خدایا ! مرا از بلای غرور و خود خواهی نجات ده تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم .

خدایا ! پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گر ساز تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند .

خدایا ! من کوچکم ، ضعیفم ، ناچیزم ، پر کاهی در مقابل طوفانها هستم . به من دید ه ای عبرت بین ده تا ناچیزی خود را ببینم و عظمت و جلال تو را به راستی بفهمم و به درستی تسبیح کنم.

خدایا ! دلم از ظلم و ستم گرفته است . تو را به عدالتت سوگند می دهم که مرا در زمره ستمگران قرار نده .

خدایا ! می خواهم فقیری بی نیاز باشم که جاذبه های مادی زندگی مرا از زیبایی و عظمت تو غافل نگرداند.

خدایا ! خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغای کشمکشهای پوچ مدفون نشوم.

خدایا ! دردمندم روحم از شدت درد می سوزد قلبم می جوشد احساسم شعله میکشد ، و بند بند وجودم از شدت درد صیحه می زند ، تو مرا در بستر مرگ آسایش بخش .

خسته شده ام ، پیر شده ام ، دلشکسته ام ، نا امیدم ، دیگر آرزویی ندارم ، احساس می کنم که این دنیا دیگر جای من نیست ، با همه وداع می کنم و میخواهم فقط با خدای خود تنها باشم .

خدایا ! بسوی تو می آیم از عالم و عالمیان می گریزم ، تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده .