اعتکاف فرصتی مناسب است تا انسانی که در پیچ و خم مادیات غرق شده کمی فکر کند و خود را باز یابد و دل از غیر خدا بکند و روح بندگی و اطاعت را در خود زنده نماید و با قاضی الحاجات به مناجات پردازد .

معتکف همانا احیاگر سنن نبوی در زمره عاشقان علوی ، از نفس گریزان و برای خدا اشک ریزان است .

معتکف مدتی را که در خانه خدا ساکن است ، می تواند خانه دل را از اغیار تهی کند و نور محبت الهی را در ان جلوه گر نماید و خود را وقف عبادت کند و طعم مهمانی را بر سفره احسان و لطف خداوند بچشد .

در اعتکاف باید اسماعیل تعلقات را در راه محبوب حقیقی ذبح کرد و عواطف را تحت قوائد متقن توحیدی آورد و آنها را در راه خدا هدایت نمود .

معتکف در ایام اعتکاف با قران بیشتر از پیش مانوس است و با خواندن نماز و توجه به ائمه اطهار ( علیهم السلام ) گامی بزرگ در سلوک الی ا…. بر می دارد و افرادی که با او معتکفند ، هم نشینان صالحی هستند که آن فضا را با عطر معنویت معطر می سازند .

اعتکاف فرصتی برای بازگشت به خویش و خدای خویش است تا کسانی که از هیاهو و جنجالهای زندگی مادی خسته می شوند بتوانند چند صباحی با خدای خود خلوت کنند و جان و دل و روح خود را با خالق هستی ارتباط دهند و با توشه معنوی و اعتقادی راسخ ، ایمان و امید بیشتر به زندگی خود ادامه دهند .