همه ما خودمان را چنین متقاعد می کنیم که زندگی بهتری خواهیم داشت اگر :

شغلمان را تغییر دهیم .

دوستان تازه ای بیابیم

مهاجرت کنیم

ازدواج کنیم

فکر می کنیم زندگی بهتری خواهد شد اگر :

ترفیع بگیریم ، اقامت بگیریم . این مشکمان حل شود . بچه دار شویم .

و خسته می شویم وقتی می بینیم :

رییس مان نمی فهمد . مشکلمان حل نمی شود . همدیگر را نمی فهمیم . می بینیم کودکمان به توجه مداوم نیاز مندند .

با خود می گویم : زندگی وقتی بهتر خواهد شد که :

رییس مان تغییر کند . به جای دیگری سفر کنیم . به دنبال دوستان تازهای بگردیم . همسرمان رفتارش را عوض کند . یک ماشین شیک تر داشته باشیم . بچه هایمان ازدواج کنند . به مرخصی برویم .و در نهایت باز نشسته شویم .

حقیقت این است که برای خوشبختی هیچ زمانی بهتر از همین حالا وجود ندارد . اگر الان نه ، پس کی ؟ زندگی همواره پر از چالش است . به خیالمان می رسد که زندگی ( همان زندگی دلخواه ) موقعی شروع می شود که موانعی که سر راهمان هستند کنار بروند :

مشکلی که هم اکنون با آن دست و پنجه نرم می کنیم . کاری که باید تمام کنیم. زمانی که باید برای کار صرف کنیم . بدهی هایی که باید پرداخت کنیم و …..

بعد از آنکه همه اینها را تجربه کردیم ، تازه می فهمیم که زندگی همین چیز هایی است که ما آنها را مانع می شناسیم ، این نگاه به ما یاری می دهد تا دریابیم که جاده ای بسوی خوشبختی وجود ندارد . خوشبختی ، خود همین جاده است ……

برای آغاز یک زندگی شاد و سعادتمند لازم نیست که در انتظار بنشینیم :

در انتظار رفتن به دانشگاه ، فارغ التحصیلی ، کاهش وزن ، افزایش وزن ، شروع به کار ، و…………

لازم نیست که در انتظار بنشینیم :

مهجرت دوستان تازه ، ازدواج ، شروع تعطیلات ، دریافت وام جدید ، خرید یک ماشین نو ، باز پرداخت قسطها و…………….

خوشبختی یک سفر است نه یک مقصد .

هیچ زمانی بهتر از همین لحظه ، برای زندگی وجود ندارد .

زندگی کنید .