ای روح مطهر !

اکنون در این زمان سراسر نیاز،  کویر عطشناک اندیشه های جستجو گر نسل ما بیش از همه وقت انتظار تو را می کشد و در عرصه هجوم ” بودن ” های کاذب و وجود های مصنوعی ” نبود ” تو را غمگنانه می سراید و بر بام دلش آوای اندوه سر می دهد . اکنون جوانه های رسته از شاخه های انقلاب جویاتر از پیش ، چشم به بارش اندیشه های تو دوخته است تا همچون همیشه سرزمین بکر افکار را برویانی و ساقه های خشکیده و قحطی زده را به برگ و بار بنشانی .

ای روشنایی خورشید ! 

چه می شد که دیگر بار انفجار فجری می شد و تابش سحری از دامان فلق ؟؟؟؟ چه می شد که نسل شب زده ما طلوع  دانش اصیل تو را بر افق افکار خویش به تماشا می نشست و اسلام را از زبان تو می شنید ؟؟؟؟

باغ اندیشه های نسل ما پر از نیلوفر سوال است . چه می شد که دستهای مهربان و صمیمی تو علف هرزه های شبهه ها و اشکالات را می چید و ساقه های ترد ذهن ما  را آبیاری می کرد و گلبوته های شناخت ما را می شکوفاند ؟؟؟

عرضه اسلام به این نسل مشتاق دور از هر گونه پیرایش و آرایش ، حاصل

عمر تو بود و

تو خو د حاصل عمر امام بودی