صدای قدم‌های ماهِ خوبی‌ها، دل خاکی‌ام را آگاه ساخته است که

لحظه‌ی وداع نزدیک است…

لحظه‌ی وداع نزدیک است…

لحظه‌ی وداع نزدیک است…

لحظه‌ی وداع با ماه مهدی، با شعبان، و من در آخرین لحظه های این ماه به مناجات شعبانیه نشسته‌ام “و اسمَع دُعائی اِذا دَعَوتُک” را فریاد می‌زنم تاپس از آن “و اسمَع نِدائی اِذا دَعَوتُک” را با ناله و زاری هجی کنم. و اینک رمضان است، ماه ِخدایی که قلبم حرم اوست. ماه بی‌نیاز مطلق، ماه الله. و من در این ماه مهمانم. دلم برای واژه واژه‌ی کتاب خدا تنگ است و من می‌خوانم؛ “الف لام میم"، عشق من در دستان تو، ای تنها مونس من. “ذلک العشقِ” من، “لاریب فیه"، ای خدای عاشقی‌ام . من در آغوش مُهر دلدادگی‌ام. و باران روزه‌داری‌ام “انتَ ربُّ العظیم” را برای تو، ای بی‌مثال داد می‌زند.

صبح دلدادگی‌ام را با آهنگ دل نواز “الّلهم اِنی اَسئَلُک مِن بَهائِک” و عطر سحری که با صلوات‌های مادر عجین گشته است و شبنم انتظار برمژگانم آغاز می‌کنم تا با صدای “فَاَجِبنی یا الله” دو رکعت نماز عاشقی به جا آورم و دلِ خاکیِ بی‌پناهم را در پناه “یس والقرآن الحکیم” پناه دهم که تنها مأمن من تو هستی ای خدای دیدگانم و من، زیر چتر پروردگاریت، از باران غم، که در این زندان، بر سر و رویم می‌بارد ایمن شوم . من، روزه‌دار عاشقی‌ام. تشنه‌ی دیدار توأم. نگاهم کن تا سیراب شوم. نگاهم را پذیرا باش که هر چه سفیر تو، قرآن را می‌نگرم سیر نمی‌شوم. ***

وداع با ماه شعبان . نوای دل

انگار همین دیروز بود که با ماه رجب وداع کردیم و به ماه شعبان سلام گفتیم ، چقدر لحظه ها زود می گذرند ، مثل باد. خداوندا ! ما چه کردیم و چه توشه ای در این ماه اندوختیم ؟ همه ی لحظاتمون به غفلت گذشت در وداع ماه رجب گفتیم اگر در این ماه چیزی کسب نکردیم الهی توفیق بده تا در شعبان بدست آوریم و حالا وقت وداع با شعبان ماه مهدی است .

خداحافظ ای ماه خدا ! خدا حافظ ای ماه مهربانی ، ای ماه عشق

چقدر دلم برایت تنگ می شود ، دیروز که آمدی با لبخند تو را در آغوش گرفتم ، غافل از اینکه به همین زودی باید با تو وداع کنم ، اما امروز با چشمان اشکبار و با بغض در گلو و با دلتنگی با تو وداع می کنم گر چه تحمل این دوری سخت است اما به امید آمدن ماه رمضان تحمل درد دوریت برایم آسان می شود.

خدایا ! این دلهای غفلت زده و زنگار گرفته را آماده رمضان کن ، رجب و شعبان گذشت به ما توفیق درک رمضان را عنایت فرما.