تا اشک را خواندم، نوشتم مشق امشب درد

رنگ تمام سیبهای دفتر من زرد

تکرار شد یک بار دیگر آب ، بابا ، آب

اما مدادم سرد دستم سردتر از سرد

درس نخستم را نوشتم آب جا خالی …..

” عکس تو را نشناختم ” زیرش نوشتم ” مرد ”

من زیر و رو کردم تمام خاطراتم را

در هیچ جا ! اما تو را یادم نمی آورد

انگار من سهمی ندارم از تو بابا،هان !

جز یک پلاک و چفیه و تابوت خاک و گرد

بر گردنم انداختم ، بابا ! پلاکت را

نامی که مانده بر پلاکت دلخوشم کرد

آموزگارم داد زد : ” گفتم بگو ” بابا ”

نام بزرگت بر زبانم بود گفتم ” مرد “  .

گرامی باد یاد و خاطره مردان خدا ، شهیدان راه حق .