در دلم شوق حسین است و همه نام حسین                   گرچه من غرق گنه ، دورم از آن بام حسین

شوق بین الحرمین گرچه به دل جا مانده است          دوست دارم همه شب نوشم از آن جام حسین

من همه بود و نبودم از گناه است و گناه                    من که باشم که بگویم همه از شام حسین

بر گدایی درش گرچه دلم را نیافت                                سر، این نکته کجا یابم از آن بام حسین

به فدای لب و آن تشنگی پر عطشش                که هنوزم خجل است آب ز شرمندگی جام حسین

کاش روزی برسد این دل من جان بدهد                از سر عشق به اولاد حسین و سر بی نام حسین

رقیه صابری ، طلبه پایه اول مدرسه علمیه الزهرا ( سلام … علیها ) جویبار