به مناسبت درگذشت شاعر انقلابی ” حمید سبزواری ” سراینده شعر معروف ” خمینی ای امام ”

مروری کوتاه بر زندگینامه استاد سبزواری
حسین آقا ممتحنی یا حمید سبزواری که با عنوان شاعر انقلاب شناخته می‌شد، در سال 1304 در نیشابور دیده به جهان گشود و قبل از رفتن به مدرسه، قرآن را در خانه و نزد مادرش آموخت. وی هر چند که می خواست نخستین اشعارش را در تهران منتشر کند اما آنها را با همکاری کتابفروشی خسروی سبزوار منتشر کرد.
سبزواری چهارده ساله بود که شعر سرود و در جوانی به هر حزب و گروهی که فکر می کرد حامل حقیقت یا حامی محرومانند سری می زد اما به سرعت درمی یافت که همه آنها سرابی بیش نیستند.
وی به دنبال وقوع کودتای 28 مرداد 1332 متواری و مخفی شد و بعدها با معرفی خود به شهربانی سبزوار تبرئه شد.
این شاعر که به عبارتی شناسنامه زمان مند انقلاب است، همه وقایع تاریخی را درشعر خود منعکس کرده است.
روایت حمید سبزواری از دیدار با امام خمینی(ره)
بنده نمی‌خواستم بروم خدمت امام (ره) و وقت ایشان را بگیرم، بعد از مدتی چند نفری آمدند و گفتند که امام فرموده‌اند که باید شخصاً به دیدار ایشان بروم وقتی که رفتم دیدم که چند نفر منتظر دیدار با امام (ره) بودند و چندین پوشه هم زیربغل داشتند که می‌خواستند به سمع و نظر امام برسانند.
بنده به محضر مبارک امام خمینی (ره) رفتم و تنها عرض سلامی با ایشان داشتم و دستشان را بوسیدم و ایشان تبسمی و محبتی نسبت به بنده فرمودند و خداحافظی کردم و آمدم بیرون؛ وقتی یک نفر وظیفه خود را به خوبی بداند باید همین کار را انجام دهد چراکه ایشان در مقامی بودند که مملکت را اداره می‌کردند و اگر بنده می‌خواستم وقت ایشان را بگیرم، سودی در بر نداشت.
سخنان مقام معظم رهبری در مورد حمید سبزواری که در ابتدای کتاب “سرود درد” یکی از کتاب های شعر مرحوم استاد سبزواری چاپ شده است :
انتشار آثار شاعر انقلابی و مخلص جناب آقای حمید سبزواری بی شک گامی در جهت غنی سازی گنجینه ی ادبیات انقلاب و عرضه ی آن به مشتاقان و هنرشناسان است. شعر در دوران انقلاب باید بخش برجسته ای از اصیل ترین و صادقانه ترین شعر همه دوران تاریخ ایران به شمار آید . شعر فارسی هرچند در عمر هزار و دویست ساله خود و در مقاطع گوناگون به والایی و تعالی شایسته ای نائل شده و نقطه های درخشانی که در ادبیات جهان می درخشند پدید آورده ، لیکن هرگز به طور کامل از آمیختگی به انگیزه های غیر صمیمی و پیرایه های ناشایسته برای شعر و هنر ، کاملاً مبرا نبوده است و همین است که شعر فارسی را با وجود شاعران و شعرهایی که جز به صفا و حقیقت ناظرنبوده اند و البته تعداد چنین شاعران و شعرهایی نسبت به حجم شعر فارسی چندان زیاد نیست از صورت مجموعه ای پاکیزه و بی غلّ و غش خارج ساخته و در آن فصول ناخوشایند و حتی تأسف انگیزی پدید آورده است.
شعر دوران انقلاب در میان همه ی مقاطع تاریخ طولانی ، این ویژگی را دارد که تقریباً یکدست و کامل در جهت آرمانها و هدف های والا و سخنگوی احساسات و افکار و جهت گیری های ملتی است که شاعر ، از دل آن برخاسته و بدان وابسته است.شعر دوران انقلاب ، شعر زر و زور نیست . شعر احساسات سطحی و فردی و متوجه به آرزوها و امیال حقیر بشری نیست . زبان یک ملت و شرح حال یک امت است.انعکاسی از روح بزرگ جامعه ای است که یکپارچه در جهت هدفها و آرمانهای الهی و انسانی گام برداشته و فداکاری کرده است.شعر هدفدار و سازنده ی مردمی است. شعر دربارها و میخانه ها و عشرتکده‌ها نیست. شعر صحنه ی عظیم جهاد و سیاست و انقلاب و جهان نگری است.
شاعر گرامی ما آقای حمید سبزواری از پیشکسوتان و پیشروان این راه است. زبان فاخر ، در شعر حمید ، با مضمون انقلابی و مکتبی ، آمیزه ای مطلوب و ارزنده پدید آورده و مجموعه شعر او در دیوان معاصر فارسی ، فصل رغبت انگیز و شایسته ای گشوده است.
اینجانب از شاعر ارجمند به خاطر ارائه این مجموعه ی باارزش شعری ، به ادبیات مضبوط معاصر ، صمیمانه تشکر می کنم و توفیق روز افزون ایشان را مسئلت می نمایم.”

یاد این شاعر دلسوخته گرامی باد